عالم بیرون ادامه وجود ماست . ما یک مکانی در وجودمان هست که آن را در بیرون ایجاد می کنیمو ما باید معماری درونمان زیبا باشد تا معماری بیرونمان هم زیبا شودمعماری ما بدلیل اینکه توازن در آن نیست ما را کج خلق می کندهر چیزی آدم را یاد مشابهت های خودش می اندازد و شبیه خودش می کنداگر ما دائما چشممان به هرچیز نا زیبایی یبافتد بتدریج ذوق زیبایی از ما می رود بعدهم خلقمان تنگ می شود
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت